Klasyfikacja F.C.I. : Grupa V Szpice i psy ras pierwotnych, Sekcja 2 Nordyckie psy myśliwskie.
Podlega próbom pracy wyłącznie w krajach nordyckich (Finlandia, Norwegia, Szwecja).
Wrażenie ogólne
Karelski pies na niedźwiedzie jest na pierwszy rzut oka podobny do łajki rosyjsko - europejskiej, od której jest minimalnie niższy. Jest średniej wielkości, krzepkiej budowy, silny, długości nieznacznie przekraczającej wysokość w kłębie, o gęstej szacie i stojących uszach. Charakterystyczne jest jego czarno białe umaszczenie. Karelski pies na niedźwiedzie ma sylwetkę zbliżoną do nieznacznie wydłużonego prostokąta, niemal kwadratowej. Głowa w kształcie stożka, o znacznej szerokości mózgoczaszki, ze słabo zaznaczonym stopem i lekko wysklepionym czołem. Wargi cienkie, suche i szczelnie przylegające. Oczy nieduże, koloru ciemno - piwnego, miodowego o żywym wyrazie. Uszy średniej wielkości, stojące, o lekko zaokrąglonych końcach. Tułów mocny z dobrze umięśnionym, lekko spadzistym grzbietem. Klatka piersiowa głęboka, sięgająca prawie do łokci, brzuch lekko podciągnięty. Ogon niezbyt długi, zakręcony sierpowato nad grzbiet, lub zwinięty w ciasny pierścień, co jest bardziej pożądane. Kończyny proste, mocne i równolegle ustawione. Przednie łapy stawiane są lekko od siebie, podczas gdy łokcie ustawione są dokładnie do tyłu. Palce zwarte, tworzące kształt okrągłej piąstki, przy czym kończyny tylne mają łapy w kształcie bardziej wydłużonym od przednich. Karelski pies na niedźwiedzie porusza się lekko, jakby nie wymagało to od niego wysiłku. Z łatwością przechodzi od kłusu do galopu, będącego najbardziej naturalną formą ruchu.
Szata
Włos okrywowy twardy i prosty. Na szyi, grzbiecie oraz z tyłu ud - dłuższy, niż gdziekolwiek indziej. Podszycie miękkie i gęste.
Umaszczenie
Maść czarna. Może być matowa lub z odcieniem brązowym. Większość przedstawicieli rasy ma wyraźne białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu oraz kończynach.
Historia rasy
Za przodka rasy uważany jest pies komi, nazywany także psem Zyrian. Jednakże psami-założycielami były psy pochodzące z Ładogi, Ołońca oraz rosyjskiej części Karelii, gdzie używano ich do różnego rodzaju polowań na zwierzynę. Karelia północna, to kraina jezior rozciągająca się na północ od Petersburga po Finlandię. Karelski pies na niedźwiedzie wyspecjalizował się w polowaniach na niedźwiedzie oraz łosie. Potrafi także bez problemów zaatakować rysia, wilka, żbika, dzika czy jelenia. Duże szpice, podobne w budowie do karelskiego psa na niedźwiedzie, lecz o bardziej urozmaiconym umaszczeniu, znane były od wieków na terenie Finlandii i chętnie używane przez tamtejszych myśliwych do polowania na grubą zwierzynę, w tym na niedźwiedzie, którym rasa zawdzięcza swoją nazwę. Pierwsze informacje o psach podobnych w umaszczeniu i charakterze do dzisiejszych "karelczyków", lecz nieco bardziej krępych i cięższych, pochodzą z lat 80. XIX wieku. W roku 1920 w Finlandii powstała pierwsza zorganizowana hodowla tej rasy, a w 1936 psy zostały zaprezentowane po raz pierwszy na wystawie w Helsinkach. II wojna światowa spowodowała duże straty w populacji, do tego stopnia, że w Finlandii pozostało około 40 psów karelskich. Po wojnie dzięki wysiłkom kynologów udało się odbudować liczebność rasy, doprowadzając przy okazji do jej wyrównania i ustalenia nowego standardu. W latach 60. XX wieku hodowla karelskiego psa na niedźwiedzie przechodziła ponowny kryzys - liczba psów niebezpiecznie zmalała. Jednak rasa zaczęła znowu zyskiwać na popularności, poza Finlandią stała się bardzo lubiana w Szwecji. W 1961 roku Polski Związek Łowiecki otrzymał w darze od fińskich myśliwych parę - psa Metsämichen Halli i sukę o imieniu Tupu, które dały początek hodowli. Kolejne importy z Finlandii i Szwecji miały miejsce na początku lat 70. Dziś rasa rozpowszechniła się w Finlandii. Współcześnie poluje się z nim w Skandynawii głównie na łosie, a w Polsce przeważnie na dziki.
Charakter i zachowanie
Karelski pies na niedźwiedzie samodzielnie i bezgłośnie tropi zwierzynę. Gdy już znajdzie się dostatecznie blisko, przywołuje myśliwego głośnym i bezustannym szczekaniem. To pełen pasji łowca, który będzie korzystał z każdej nadarzającej się okazji do polowania. Rzadko spotykana siła tego psa pozwala mu toczyć walki ze zwierzętami wielokrotnie przerastającymi go wymiarami i masą. Jest również odporny na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Karelski pies na niedźwiedzie jest zrównoważony, nieco powściągliwy, odważny i wytrwały. Bardzo pewny siebie; może być skory do bójki z innymi psami. Pies ten posiada silnie rozwinięty duch walki z innymi zwierzętami. W stosunku do ludzi bardzo łagodny jednak do obcych jest nieufny, ale nie agresywny. Nie jest to wybitny stróż i obrońca. Wobec swojej rodziny pies ten jest wierny i oddany. Cechuje go także przyjacielskie nastawienie i miły charakter wobec dzieci, choć źle znosi dziecięce psikusy.
Choroby i problemy zdrowotne.
Zdrowa rasa psów ze zdarzającymi się sporadycznie problemami z dysplazją, postępującym zanikiem siatkówki i padaczką.
Pielęgnacja
To dość czysty pies. Pielęgnacja nie jest wymagająca i zawiera stosunkowo mało czasu. Karelski pies na niedźwiedzie potrzebuje w okresie linienia częstego wyczesywania podszerstka.
Idealny dom
Karelski pies na niedźwiedzie to pełen pasji łowca, który sam znajdzie okazję do zaspokojenia rozpierającej go energii, jeżeli nie zapewni mu jej jego właściciel. To nie jest pies dla domatorów. Właściciel musi być osobą aktywną, lubiącą długie spacery, jogging, czy jazdę na rowerze (najlepiej po lesie) ze swoim psem. Karelski pies na niedźwiedzie najlepiej czuje się w rodzinach aktywnie spędzających czas. Pies ten nie nadaje się do życia w mieście, w zamknięciu. Wymagany jest dom z dużą działką, najlepiej położony blisko lasu. Idealny dom to ludzie, którzy spędzają dużo czasu, np. w lesie, na łące latem a najlepiej też zimą, to - myśliwi, pracownicy Lasów Państwowych, itp. Lubisz polować? Jesteś myśliwym? Karelski pies to idealny towarzysz Twoich polowań.
Aktywność
Karelski pies na niedźwiedzie to bardzo aktywny i żywy pies. Uwielbia ruch i polowanie. Niezbyt nadaje się do psich sportów z powodu swojej niezależnej natury i samodzielności. Potrzebuje bardzo dużo ruchu.
Wychowanie
Karelski pies na niedźwiedzie ma trudny charakter: nie wykazuje skłonność do uległości, lubi swobodę, chadza swoimi ścieżkami, ma tendencje uciekinierskie - dlatego jego wychowanie należy powierzyć osobie z dużym doświadczeniem w wychowywaniu psów. Dobrze prowadzony obdarzy swoich bliskich dużym oddaniem i wniesie wiele radości w ich życie.
